Finansujący leasing – sytuacja prawna w świetle przepisów K.c.

Umowa leasingu może stanowić przyjazną formę finansowania, pozwalającą przedsiębiorcom na rozłożenie wydatków na dogodne raty, z możliwością wykupienia przedmiotu po zakończeniu okresu obowiązywania umowy. Szczegółowe zapisy dotyczące przedmiotu i formy umowy leasingu, praw i obowiązków finansującego leasing oraz korzystającego, a także ustalania wysokości opłat leasingowych są określone przez artykuł 709 Kodeksu Cywilnego.

Kto jest kim w umowie leasingu?

• Finansujący leasing (niegdyś leasingodawca) – zobowiązuje się nabyć rzecz od zbywcy i oddać korzystającemu do używania lub pobierania pożytków na czas określony w umowie. Oddanie do użytkowania musi nastąpić w ramach działalności przedsiębiorstwa prowadzonego przez finansującego,
• Korzystający (niegdyś leasingobiorca) – podmiot posiadający pełną zdolność do czynności prawnych, który zobowiązuje się uiścić opłatę za użytkowanie przedmiotu w wysokości rat określonych w umowie. Co istotne, ogólna kwota wszystkich rat powinna być co najmniej taka sama, jaką finansujący musiał zapłacić, aby zakupić daną rzecz,
• Zbywca – producent bądź sprzedawca, od którego finansujący nabywa rzecz, którą następnie udostępnia korzystającemu.

Finansujący leasing – jakie ma obowiązki?

Przepisy Kodeksu Cywilnego traktujące o umowach leasingu, w sposób jednoznaczny opisują obowiązki finansującego. Przede wszystkim, uzyskując przedmiot od zbywcy, finansujący musi przekazać go w stanie niezmienionym korzystającemu. To sprawia, że od momentu kupienia przedmiotu od zbywcy do momentu podpisania umowy leasingu finansujący ponosi ryzyko utraty lub uszkodzenia przedmiotu.

Do umowy finansujący dołącza odpis umowy ze zbywcą oraz odpisy innych dokumentów, np. odpis karty gwarancyjnej przedmiotu.

Finansujący leasing – jakie ma uprawnienia?

W przypadku leasingu korzystający sam decyduje o tym, jaka rzecz będzie najbardziej przydatna dla jego przedsiębiorstwa. To sprawia, że finansujący nie odpowiada za przydatność rzeczy do umówionego użytku, a korzystający nie może wnosić z tego tytułu żadnych roszczeń.

Częste wątpliwości dotyczą przypadku, kiedy przedmiot leasingu zostanie utracony. Jak precyzuje ustawa, jeżeli utrata ta nie nastąpiła z winy finansującego, wtedy umowa leasingu automatycznie wygasa. Finansujący może wtedy wystąpić z żądaniem zapłacenia wszystkich niezapłaconych rat, ale musi pomniejszyć je o ewentualne korzyści, jakie uzyska z tytułu ubezpieczenia albo naprawy szkody.

Finansujący nie ma obowiązku utrzymywania danej rzeczy w należytym stanie technicznym, czy też przeprowadzania napraw, konserwacji i przeglądów technicznych. Wszystkie te obowiązki ciążą na korzystającym, a finansujący zawsze może sprawdzić, czy korzystający dobrze wywiązuje się z tego obowiązku.

Co więcej, finansujący nie odpowiada za wady produktu, chyba że wyraźnie powstały one z jego winy. Razem z prawami korzystania z przedmiotu, na korzystającego przechodzą również prawa do korzystania z roszczeń z tytułu gwarancji czy też rękojmi. Finansujący zachowuje jedynie prawo do odstąpienia od umowy ze zbywcą. Należy również  podkreślić, że bez zgody finansującego, korzystający nie może dokonać żadnych zmian w rzeczy, ani tym bardziej odstąpić jej osobom trzecim o użytku.  

Podsumowując…

Analizując sytuację prawną finansującego w umowie leasingu, z łatwością można zauważyć przechylenie szali praw i obowiązków na korzyść praw. Finansujący jest na uprzywilejowanej pozycji względem korzystającego i zachowuje większość uprawnień dotyczących przedmiotu leasingu.

MM.