Sprzedaż zajętych ruchomości – kolejny etap egzekucji z ruchomości

Dzisiaj sprzedaż zajętych ruchomości czyli jak odzyskać pieniądze od dłużnika.

Sprzedaż zajętych ruchomości – tryb

Zasadniczo sprzedaż zajętych ruchomości nie może nastąpić wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się zajęcia (art. 864 k.p.c.).

Sprzedaż zajętych ruchomości może nastąpić także bezpośrednio po zajęciu, jeżeli:

• ruchomości ulegają łatwo zepsuciu albo sprawowanie nad nimi dozoru lub ich przechowywanie powodowałoby nadmierne koszty
• zajęto inwentarz żywy, a dłużnik odmówił zgody na przyjęcie go pod dozór

Komornik może ponadto sprzedać z wolnej ręki inne ruchomości niż wyżej wymienione, jeżeli dłużnik wyraził na to zgodę i określił minimalną cenę zbycia. Sprzedaż nie może nastąpić wcześniej niż po dwóch tygodniach od dnia oszacowania, jeżeli żaden z wierzycieli prowadzących egzekucję nie sprzeciwił się jej w terminie tygodnia od daty zawiadomienia go przez komornika o zamiarze jej przeprowadzenia.

Jeżeli zajęte ruchomości są rzeczami nieużywanymi i stanowią jednocześnie przedmiot obrotu handlowego, komornik na wniosek strony może sprzedać przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach o 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości (art. 865 k.p.c.).

Jeżeli sprzedaż zajętych ruchomości wymaga uzyskania stosownego zezwolenia, komornik może dokonać sprzedaży wyłącznie za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie albo sprzedać je temu przedsiębiorstwu.

Przedmioty o wartości historycznej lub artystycznej wymagają oszacowania. Oszacowania dokonuje biegły, którego w tym celu komornik ma obowiązek wezwać. Sprzedaż przedmiotów o tak szczególnej wartości może odbyć się za pośrednictwem przedsiębiorstwa zajmującego się ich obrotem albo państwowemu muzeum, bibliotece, archiwum lub ośrodkowi badań i dokumentacji, chyba że dłużnik wyraził zgodę na sprzedaż tych przedmiotów z wolnej ręki ruchomości  oraz określił minimalną cenę zbycia (art. 866²  k.p.c w zw. z art. 864¹ k.p.c.).

Oszacowania wartości przez biegłego wymagają także przedmioty będące wyrobami  ze złota i platyny, z wyjątkiem przedmiotów użytkowych, oraz przedmioty ze złota lub platyny niezdatne do użytku.

W tym przypadku komornik sprzedaje takie przedmioty przedsiębiorstwu jubilerskiemu lub innemu zajmującemu się obrotem lub przerobem metali szlachetnych. Jeżeli przedmioty te są nieużywane i stanowiące przedmiot obrotu handlowego, komornik na wniosek strony może sprzedać przedsiębiorcy prowadzącemu obrót takimi ruchomościami po cenach hurtowych, a gdy takie ceny nie zostaną udokumentowane, po cenach o 25% niższych od wartości szacunkowej ruchomości (art. 866²  k.p.c w zw. z art. 865 k.p.c.).

Natomiast zajęte waluty obce komornik sprzedaje bankowi. Komornik wyznacza dłużnikowi tygodniowy termin do wskazania banku. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu komornik wzywa wierzyciela do wskazania banku w terminie tygodniowym. Jeżeli dłużnik albo wierzyciel nie wskażą banku, wskazanie banku należy do komornika przy czym bankiem wskazanym przez wierzyciela albo komornika nie może być wierzyciel.

W kolejnym artykule o sprzedaży w ramach licytacji i nie tylko.

Joanna Mucha – współpracownik Portalu